Słownik etymologiczny języka polskiego/chłop
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
chłop, zdrobniałe chłoś, chłopię, chłopiec; chłopka; nazwa pierwotna ‘niewolnika, zakupionego albo jeńca’ (chłopiec i chłopię, jak zawsze, i o ‘maleństwie’, bo dla ‘dziatwy’ i ‘sług’ są nazwy spólne). Przestawka z *chołp- (p. pa-choł), rus. chołop, czes. chlap — ‘najniższy stopień społeczny’. To samo co niem. skalks (dziś Schalk, ‘wiła’, z pierwotnego ‘sługa’, por. Marschall, ‘koniuch’), tylko przyrostek odmienny: u nas -p, u Niemców -k; pień skel- o ‘opłacie’(?), prus. skelants, ‘winny’, lit. skoła, ‘wina’, ‘dług’, skelēti, ‘być dłużnym’, goc. skulan, w tem samem znaczeniu, skula, ‘dłużnik’, bo za dług stawał się wolny chłopem, chłopiał; niem. Schuld.