Słownik etymologiczny języka polskiego/charwańc
charwańc. Skreśl wystawione na czele charwańc, charwatynia, i postaw Charwaci itd. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
charwańc, charwatynia, Charwaci i Chrwaci, Krwaci, Klwaci, powtarza się w nazwie szczepu, wedle postaci łacińskiej Chroacja, Kroacja, a wedle ruskiej Chorwacja (najmylniej w fantastycznej Białochrobacji); Kroaci i Chorwaci; od nich w 16. w. karwatka, ‘krótka kurtka jezdecka’, i europejskie krawat, krawatka (późniejsze nieco). Charwat znaczy ‘zbrojny’, od nieistniejącego więcej u Słowian *charwu; lit. (z inną wokalizacją) szarwas, ‘zbroja’; por. jedyne jeszcze słowackie charwati se, ‘bronić się’ (od tego charwańc kaszubski, o ‘snopie zbożowym lichym, pełnym zielska’,?, charwatynia, 'opuszczona budowla’,?). W 14. wieku Chrwaci, nie Charwaci, bo następstwo płynnej mieni się nieraz (chŭrw- i chrŭw-); Krwaci, od 18 w. Klwaci.
