Słownik etymologiczny języka polskiego/chwast
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chwast, od chwatania przezwany, bo zielska chwatają ziemię dla siebie, zachwaszczając ją; u innych Słowian chwastati, chwastun, chwasta, znaczy ‘pyszałka, co się chełpi, chlubi’, jak i w dawnej polszczyźnie: »lekarz faści« (f, jak zawsze w 15. wieku, zamiast chw), t. j. ‘chełpi się’ (środkami swemi) w mazowieckim Polikarpie około r. 1450. Czy może w dalszym związku z chwost, ‘ogon’ (?), przynajmniej chwoszcz, foszcz, nazwy uprzykrzonego chwastu rolnego, ‘equisetum’, r. 1472 chwoszczki i choszczki.
