Słownik etymologiczny języka polskiego/cieśla
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cieśla, ciesielski, ciesielstwo, ciesiołka (zamiast ciesiełki), cieślica i ciosła, ciosać, cieszę, cios, pociosywać; ciosna i ciosno, ‘wręb na drzewie’, ‘narznięcie’; ciosowy. Prasłowo; cerk. tesati, teszą, tesla, ‘siekiera’, czes. tes, tesati, tesla, ‘siekiera’, tesárz, ‘cieśla’ (stąd tesarz Rejowy), tesák (tesak i tasak u Reja i in.), rus. tiesat’. Litew. taszyti, ‘ciosać (drzewo)’, ind. takszati, ‘ciesze’, ‘działa’, takszan-, ‘cieśla’, awest. taszaiti, ‘działa’, tasza-, ‘siekiera’, taszan-, ‘działacz’, grec. tektōn, ‘cieśla’, łaciń. texo, ‘tkam’, tēla (z *teksla), ‘tkanina’, niem. stare dehsala, ‘siekiera’. Cieśla tylko u nas o ‘rzemieślniku’, u innych Słowian tesla i teslja, ‘siekiera’. W 16. w. cieszykamień, kamienny cieśla (‘sztamiec’).
