Słownik etymologiczny języka polskiego/ciemię
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ciemię, ciemięga (jak włóczęga), »w ciemię bity«, ‘odurzony’, ‘głuptas’; stąd ciemiężyć, ciemiężyciel. Prasłowo; tak samo powszechnie; jest u Czechów i tiemeno; brak dalszych odpowiedników.
