Słownik etymologiczny języka polskiego/ciura
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
ciura, ciora, obelżywe, na ‘obozowych pachołków’ i na ‘psów’ (Potocki: »leda ciora zająca wytropi«), por. ciurkiem, ciurczeć, ciurkać, ciurknąć, o ‘powolnem cieczeniu’, por. serb. curiti, ‘ciec’, cura, curica, ‘dziewczyna’, czes. curkati, u innych Słowian z cz-: małorus. czurity, łuż. czurać; dźwiękonaśladowcze, i po innych językach.