Słownik etymologiczny języka polskiego/cmentarz
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
cmentarz, cmętarz, cmyntarz (r. 1415), mylnie smętarz (niby od smętny); z łac. cimeterium i cimiterium, z grec. koimētērion, ‘miejsce spokoju’ (koimē); nosówkę albo sami wstawiliśmy, albo od Romanów zasłyszeli (starofranc. cimentire, obok dzisiejszego cimetière); -arz i -erz mieniają się. Od nas na Ruś, cwyntar. R. 1500: cmynterz.