Słownik etymologiczny języka polskiego/cwany
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
cwany, mazowieckie (warszawskie), cwaniak, ‘sprytny’, ‘przebiegły’, to samo co rus. czwan, ‘zarozumialec’, czwanit’sia, ‘chełpić się’, czwannyj, ‘dumny’; pierwotnie ‘nadęty’(?), od czban-, p. dzban. »Cwany interes«, ‘pyszny’, »czwaniąc się odpowie«, Korczyński r. 1694.
