Słownik etymologiczny języka polskiego/cynadra

cynadra, wywód mylny; z czes. cynadr, ‘wnętrzności (rybie, szczupaka)’; jak je przyprawiać, uczą czeskie kuchmistrzowstwa 16. wieku. [1]

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

cynadra, ‘nerki’; »tyś parzył cynadry w kuchni«, Potocki; z niem. Geschnader, ‘wnętrzności’ (?).




  1. Przypis własny Wikiźródeł Fragment ten pochodzi z dodatku Uzupełnienia dołączonego do Słownika.