Słownik etymologiczny języka polskiego/cynadra
cynadra, wywód mylny; z czes. cynadr, ‘wnętrzności (rybie, szczupaka)’; jak je przyprawiać, uczą czeskie kuchmistrzowstwa 16. wieku. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cynadra, ‘nerki’; »tyś parzył cynadry w kuchni«, Potocki; z niem. Geschnader, ‘wnętrzności’ (?).
