Słownik etymologiczny języka polskiego/czczy
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
czczy, czczość, naczczo, czczyć, czczenie (morskie, o ‘chorobie’), z tszczy, tszczość, po zgłuchnięciu półgłoski; rus. toszczyj, ‘próżny’, cerk. tŭszt’, słowień. teszcz, na teszcze, ‘naczczo’, serb. taszt, na szte srca, czes. teszt’, tsztitroba, ‘czczy żołądek (wątroba)’, cztice, nasze czczyca, z tszczice, rus. szczedusznyj, tszczeta, ‘próżność’, tszczetno, ‘napróżno’, na toszczak, ‘naczczo’; lit. tuszczias, ‘próżny’, ind. tuczczja, ‘próżny’, ‘daremny’, awest. taoszajeiti, ‘wypuszcza’. Pisane jeszcze czasem przez t, np. tszczyca w psałterzu.