Słownik etymologiczny języka polskiego/czy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czy, czyż, czyli, czy — czy, od co (zaimka pytajnego) 6. przypadek, później czy-m (z nowym tegoż przyrostkiem). Prasłowo; łac. guī (‘jak?’), quīn, niem. dawne hwī, dziś wie, awest. czī, ‘jak?’; brak w litew. Od pnia zaimka pytajnego (ko-), a raczej od jakiegoś jego przypadku, może od czy, pochodzi i czyj, jak mój i i., prasłowo (u wszystkich Słowian bez wyjątku), dla ‘posiadacza’, por. łac. cuius; czyjkolwiek, czyjbądź.
