Słownik etymologiczny języka polskiego/dół
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dół, z dołu, dołek (dołki, ‘legumina’), dolny, dolina, padół (płaczu), podołek (szaty); prasłowo; wszędzie tak samo; cerk. dole, ‘na dole’, dolu, ‘na dół’ (nadolny, dawny przymiotnik), rus. Podole, dołoj (‘precz!’, ‘na dół!’), czes. duol, duolek (ale dolek o ‘leguminie’), łuż. dele, ‘nadół’. Brak w lit., zato w niem. bogato zastąpione: gock. dal, niem. Thal, ‘dolina’, dolno-niem. dal, ‘na dół’, Tülle, ‘tuleja’.
