Słownik etymologiczny języka polskiego/deptać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
deptać, od 14. w. (psałterz, »depcące mie«), depcę; tak samo w czes. deptati, ale rus. toptat’, więc pień tŭp-, p. tupać; nasz deptak, deptalnia.
