Słownik etymologiczny języka polskiego/diak
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii |
diak, dziak, ‘sługa kościelny’, w dawnej Rusi ‘pisarz’, ‘sekretarz’, diaczek; skrócone, jak nasz żak, z diakonos, ‘sługa’, ‘kapłan (niższych święceń)’; węg. Deak (słynny patrjota, polityk umiarkowany); u nas tylko o Rusi używane.