Słownik etymologiczny języka polskiego/dopiero
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dopiero, dopiro r. 1407, dopiro i dopioro w biblji, rus. tiepier, ‘teraz’, z *topirwo; są i inne postaci, dopirz, dopirzwo; czes. teprw(e), tepruw, teprziw; u Słowieńców i Serbów stoprw, stopram; por. niem. erst, ‘dopiero’, od erster, ‘pierwszy’.
