Słownik etymologiczny języka polskiego/drąg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
drąg, drążek, drążkowy (kasztelan mniejszy, co nie na krześle osobnem siedział), drągal, ‘drab’; prasłowo; cerk. drąg, ‘kij’, wdrążiti, ‘wetknąć’, bułg. drŭg, serb. drug, słowień. drōg, czes. drouh (a są i postaci z niemą, drączek, rus. drjuk, druczok); żmudzkie dranga, może pożyczka; nord. drangr, ‘wystający kamień’, drengr, ‘kij’, ‘słup’ (i nazwa ‘drągala’, ‘chłopca, sługi’).
