Słownik etymologiczny języka polskiego/druzgać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
druzgać, druzgi, zdruzgotać; u Serbów i Słowieńców z o obok u: drozgati i druzgati (por. bułg. drusam obok drosam, druskam, ‘trzęsę’), to samo co troskotać, troskać; tak samo w lit. druzgas, druzgēti, ‘rozbić się w kawałki, zdruzgotać się’, obok druska, ‘sól’ (znane Druskieniki), t. j. właściwie ‘kruch soli’, łotew. druska, ‘okruch’, sadruskāt, ‘rozdrobić’; »drzewca druzgając«, 1549 r.