Słownik etymologiczny języka polskiego/dryzdać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dryzdać i drystać (drzystawka, r. 1532), dryzdaczka i drystaczka, dryz(d)nąć i trznąć, dryzdać i trztać; prasłowo; u nas zamiast drzy- (kozi drzyst, ‘anemona’), jak chrypka zamiast chrzypka; u wszystkich Słowian dristati i driskati, czes. drzízdati i drzístati, drzizda i drziskoń, także ‘plapla’. Że nagłos pierwotny był t-, dowodzą nasze dawne trznąć i trztać, więc tu należy lit. tridē i trieda, ‘biegunka’, pratrydau i triedżu, ‘laksuję’.
