Słownik etymologiczny języka polskiego/dubelt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dubelt, dubeltowy, dubeltówka, z niem. dupel, ‘podwójny’, Doppelschnepfe, o ‘bekasie’ i o ‘piwie’ (»pocałować się z dubeltówki«). Ale dupla z włos. dupla, a dublować, dublet, z franc. double, doublet; wszystko z łac. dupla, ‘podwójne’; duplika, duplon, duplak.
