Słownik etymologiczny języka polskiego/dusić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

dusić, zadusić, dusigrosz, »duszona pieczeń«; u wszystkich innych i Słowian dusziti od duch, ruskie, serbskie, oprócz czeskiego, co w to dus- bardziej nawet obfituje niż my, dusiti, dusiwý kaszel, ‘koklusz’, — dusikiem ‘azot’ przezwali, a dusidlem albo dusitkiem ‘surdynę’; dusić więc jakby od rzeczownika dus (jest taki w dawnem czeskiem o ‘zmorze’, ale on do dusiti dorobiony).