Słownik etymologiczny języka polskiego/dziąsło
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dziąsło, »dziąsła moja« w psałterzu (l. mnoga), dziąsłowy, i dziąsna, a są i dawne i narzeczowe postaci z twardem d, dąsna (w 15. w. i 1500 r), dusna 1532 r., obok dziąśl(a)ny; u innych Słowian przeważają albo wyłączne są postaci z -na, rus. serb. desna, czes. das(e)ń; d- odpada w małorus. jasny i jasła, czes. jasna; załab. diąsna i jąsna. Czy to resztka od pierwotnej zębów nazwy, lit. dantis, łac. dens (dentysta), niem. Zahn, ind. dant- grec. odōn?.
