Słownik etymologiczny języka polskiego/fala
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
fala zastąpiła od 16. wieku słowiańskie wełny (p.), »fale przeciwne«; falisty, falować (o morzu); z niem. Welle (od tegoż pnia co i wełna, p.), chociaż niem. w przez f zresztą nie zastępujemy. Inne falować, dziś przestarzałe, z włos. fallare, fallo z tegoż, o ‘błędzie, szwanku’; falit, ‘bankrut’, z fallire, ‘bankrutować’; z włos. słowa poszło niem. Fehler, fehlen, co i do nas przyszło: fela, felować, feler (o ‘maści końskiej’. Jest i fel, niem. Fell, ‘skóra’).
