Słownik etymologiczny języka polskiego/fatum
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
fatum, z łaciny; stąd i nazwa fei, franc. fée, z łac. fata (por. Fata Morgana; tak jednę przezywano, a od niej ‘złudne widziadło’); dalej, wedle łac. fatalis, fatalny, fatalność i fatalizm, fatalista; fatum dosłownie ‘wyrok losu’, ‘los sam, szczególniej przeciwny’.
