Słownik etymologiczny języka polskiego/firleje
firlej; »abyś jego fierlejów a wykrętów nie obaczył«, w Fortunacie 1570 r. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
firleje, ‘tańce’, z niem. dawnego virlei (a to z starofranc. virelai, ‘pieśń w kółku’), o ‘tańcu z pieśniami’, więc: »baba stroi firleje«, ‘puszcza się w tany’. Było, jak rej, i nazwą rodową, wygasłych w 17. wieku Firlejów.
