Słownik etymologiczny języka polskiego/flaga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
flaga, ‘słota’, ‘burza’ (morska szczególniej), stąd rozflażyć (p.); z dolnoniem. Flage, ‘burza’; słowo ciekawe jako jedno z niewielu, cośmy z dolnej niemczyzny przejęli, właśnie co morza, ryb itp. dotyczy. Flaga, dziś wyłącznie znana, z niem. nazwy ‘bandery’, ‘chorągwi okrętowej’, Flagge, słowo późnego, w 17. wieku z Skandynawji wziętego.
