Słownik etymologiczny języka polskiego/flasza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
flasza, flaszka, zdrobniałe podwójnie: flaszeczka; zgrubiałe: flacha, flaszysko; flaszkowy; — słowo europejskie, do nas wprost z niem. Flasche; dawna romańska postać: flascho i fiascho(ne). Słowo niemieckiego pochodzenia; należy do flechten, ‘pleść’, bo pierwotne flaszki były plecionki z łyka, wymazywane później dla szczelności gliną, zanim do wyrobów całych z gliny przystąpiono. Z flascone, franc. flacon, nasz flakonik (s wypada); z fiaschone, włos. fiascho (p. fiasko).
