Słownik etymologiczny języka polskiego/flinta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
flinta, z niem. Flinte; częstsze fuzja, z franc. fusil (-l się nie wymawia), z włos. focile od łac. focus (fuoco, ‘ogień’). Ale fizyler wprost od Niemców, Füsilier, ‘strzelec’; flinta i fuzja, z wojny 30-letniej, różnią się krzosem, w flincie kamiennym (od ang. flint, ‘kamień’), w fuzji stalowym.
