Słownik etymologiczny języka polskiego/frunąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
frunąć, ‘ulecieć’, dźwiękonaśladowcze; przed n wypadło może g, bo frugać istnieje po narzeczach, ale jest i samo fru! (fru-bru); częstotliwe fruwać, wyfrunąć.
