Słownik etymologiczny języka polskiego/góra
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
góra, górka; górny (o stylu); górzysty; górować; góral, góralski, góralszczyzna, góralka; górnik, górniczy, górnictwo; górka, górnica, o ‘pieczeni’ i o ‘sukmanie’; górno- i góro- we złożeniach: górnolotny, górnomyślny; górowaty; górski; pagórek; wzgórze, Podgórze; w imiennictwie miejscowem niezliczone razy się powtarza. Prasłowo; znaczenia ‘góry’ i ‘lasu’ (góry bywają lesiste) spływają razem, np. bułgar. gora, ‘las’; podobnie na Litwie. Ind. giri-, ‘góra’ (pers. gar, gir); lit. gire, ‘las’, a prus. garian nawet ‘drzewo’. Pierwotne znaczenie ‘wierzch’: »do góry«, »na górę«, »górne piętro«.
