Słownik etymologiczny języka polskiego/galeta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
galeta, gieleta, ‘skopek’, wraz z innem słownictwem pasterskiem z rumuń. galeata, galeta, z łaciń. galleta, nieznanego pochodzenia, co i do niem. Gellete, Gelte przeszło; czy z niego gieleta?, bo i Litwa i Prusy pożyczyły swe gelda (w zagadce u Łasickiego niby mitologicznej 1566 r.) i galdo, dla ‘dzieży’, ‘koryta’, z niem.
