Słownik etymologiczny języka polskiego/giez
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
giez, gzy, giezek(!), gzić się, gzik, »bący i gzicy gżą bydło«, o ludziach o ‘wszelkiej swawoli’ (»giez go napadł«, »ma gzika«, o ‘ manjakach’: ‘ma bzika’); pień gŭz- (litew. guża, ‘rój owadów', gużēti, ‘roić się’); słowo niemal wyłącznie polskie; załab. gaze, ‘gzi’ (o bydle), gazeiwe, ‘ruchliwy’.