Słownik etymologiczny języka polskiego/gmerać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

gmerać, z dawnego gmyrać, gmeracz, gmeranina; od gmyr, ‘robactwo’, ‘co giemzi’ (gmyz i gmyr tak samo od pnia gŭm-, o ‘rojeniu się’, urobione); jest już w psałterzu puławskim: »gmyrząca w nich« = ‘reptilia’; prapolskie, przeszło od nas na Ruś.