Słownik etymologiczny języka polskiego/gniew

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

gniew, gniewać się, rozgniewać, gniewny i gniewliwy, gniewnik (w 15. i 16. wieku), ‘pobudzający mnie do gniewu’, ‘winowajca’. Prasłowo, w tem znaczeniu, przenośnem, od gni-ć; istotnie oznacza gniew (wyjątkowo) w cerkiewnem ‘gnój, zgniliznę’, a w załabskiem ‘gruczoły w mięsie, sadle’; -ie z oj. Częste w imionach: Zbygniew, Jarogniew, Gniewomir, Gniewosz, o ‘złości jadowitej dla pomsty wroga’.