Słownik etymologiczny języka polskiego/gomoły
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
gomoły, ‘bezrogi’ (ciołek, księżyc), ‘tępy’ (kij); gomółka, ‘gałka twarogu’. Prasłowo; przyrostek -oł (jak mozoł) do gom-: gem-, ‘gnieść’, grec. gemō, ‘jestem pełny’; gomoła, prasłowo, dla ‘gałki’, ‘kulki’, stąd gomoły ‘bezrogi’, u nas i u Czechów.
