Słownik etymologiczny języka polskiego/gracja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
gracja, ‘wdzięk’ (Kochanowski boginie Gracje przez Łaski tłumaczy); gracjalista (sarka na nich już Potocki); ‘rezydent’; gratka, ‘obrywka’, już w 17. wieku znana; gratyska, gratysowy, gratulacja, wszystko z łac. gratis, gratulatio, i t. d., od grates, co ma pochodzić od pnia dla ‘dziękczynienia, chwały’, lit. girtas, ‘chwalony’ (p. żerzec), ind. grnati, ‘sławi’; gracja z włos. grazzia.
