Słownik etymologiczny języka polskiego/grejcar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grejcar, grajcar, krejcar, dawna drobna moneta, z niem. Kreuzer (od krzyża na niej); po narzeczach i inne postaci. Ale grajcar, którym wykręcają kulę z lufy (bywa i ‘korkociągiem’), z niem. Kratzer, ‘drapacz’; Potocki zna tylko krajcar: »gwinty jeśli krajcarem skrobią«.
