Słownik etymologiczny języka polskiego/gwazdać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
gwazdać, gwazdacz, gwazdała, ‘gryzmolić’, ‘bazgrać’, do gyzd- (jak kwas do kys-), p. ohydny. W 17. wieku tylko narzeczowe; kpią z Mazura, co »nagwazdał skargę (sądową)«.
