Słownik etymologiczny języka polskiego/harc

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

harc, harcować, harcownik, harcerz r. 1500, »wyzywać na harc«; tak samo w czes.; od nas na Ruś, garcowat’, ‘dokazywać’; u Serbów i Słowieńców harc, harcowati, o ‘walczeniu’. Od niem. Hatz, Hetze, ‘burda’ (z czego nasze heca, hecować poszło), przez węg. harc, ‘walka’. Węgrzy wstawili r, jak np. w farsang z Fasching, albo w sarc z Schatz, a my to od nich wzięli; jest i herc.