Słownik etymologiczny języka polskiego/idea
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
idea, ideał, idealny, idealista, idyla, należą do greckiego pnia, co ‘widzieć’ (i ‘wiedzieć’) oznacza, od którego i historja (w idyli i wymawiane zamiast dawnego ei, bo eidōlon, eidyllion, ‘obraz’, — idołopokłonnik ruski znaczy ‘bałwochwalca’, i ‘obrazek’). Od tego id- (wid-), zupełnie odmienne id- w idiota, idiotyczny, co ‘prywatynę’ i ‘nieuka’ znaczy (idiōtēs, ‘prywatny’, idios, ‘własny’, od zaimka względnego).