Słownik etymologiczny języka polskiego/inochód

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

inochód, jednochód; inochoda, jednochoda; inochodnik, o ‘koniu posuwającym naprzód obie nogi jednej strony, a potem obie drugiej, nie przebierającym nogami’; i tu ocalało ino- w pierwotnem znaczeniu: ‘jedno’; »zbił go z inochody« (‘z fantazji’); r. 1500 i 1530 »junochodnik albo hinszt«, z mylnem ju- zamiast ji-, jak nieraz.