Słownik etymologiczny języka polskiego/jątrzyć
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
jątrzyć, rozjątrzony, ‘drażnić’; prasłowo; cerk. obętriti, ‘rozpalić’, obętriti sę, ‘płonąć’, czes. jitrziti se, ‘jątrzyć się (o ranie)’, jitrocel, ‘plantago’, najpospolitsze lekarstwo na gojenie ran (przejął Stańko r. 1472, obok babka, bo baby leczyły: skorożęć, skorocel); łuż. jetra, ‘ospa’. Od poprzedniego: ‘co na wnętrza działa’; por. łac. stomachari, ‘gniewać się’ = ‘żołądkować się’.