Słownik etymologiczny języka polskiego/jałowy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jałowy, jałowiec (»na jałowej ziemi«); jałówka i jałowica; toż i tak samo u wszystkich Słowian (na Rusi i jałyj, obok jałowyj). Łotew. jēls, o ‘surowym (niedowarzonym, nieźrzałym)’. Nazwę jałowca tłumaczą i inaczej, od kwiatów męskich, więc jałowych. Jałochna, jałoszka, jałowiczy; jałowieć.
