Słownik etymologiczny języka polskiego/jodła
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
jodła, jedl, jedla, »jedlina albo swierczyna« r. 1500; prasłowiańskie; cerk. jeła, rus. jel, jołka (‘drzewko Bożego Narodzenia’), w małorus. i z ja: jałka, jałyna-, bułg. serb. jela, czes. jedle; prus. adle, lit. i łotew. egle, ale taż sama odmiana dl w gl i u nas po narzeczach: jegla, jeglija, a z błędu w błąd i glegla, gleglija (co z głogiem nic nie ma spólnego!). Dalszych pewnych odpowiedników brak.