Słownik etymologiczny języka polskiego/kądziel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kądziel, zdrobniałe kądziałka i kądziołka (przyrostek był -ělĭ i -elja), »krewny po kądzieli« (jak w niemieckiem); od kąd- (p. kędziory). W litewszczyźnie bez nosówki: kedenti, kodas i kuodelis, o ‘skubaniu’ i ‘czubie ptaka’, albo o ‘zwitku lnu’. Prasłowo; u wszystkich Słowian toż i tak samo; rus. kudiel(a), czes. koudel, obok postaci z ż: rus. serb. czes. kużel.
