Słownik etymologiczny języka polskiego/kałarasz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kałarasz, ‘sługa’, rumuń., od calu, ‘koń’, calarasiu, ‘konny woźny’; częste u pisarzy 17. wieku: »karałaszowie(!) są to ludzie, których wołoski hospodar po różnych miastach chowa dla prędkiej posługi swojej« (Diarjusz z r. 1643).
