Słownik etymologiczny języka polskiego/kamlarz

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii

kamlarz, kamelarz, kamelarja (szczególniej w Poznańskiem, od 15. wieku), z niem. Kämmerer, ‘camerarius’ (‘skarbnik miejski’), Kämmerei, z stałem rozpodobnieniem dwu r. Zupełnie inne kamlar, kamelor, niem. Kamelhaar, jak i kamlot (dawniej czamlet), franc. camelot (niem. dawne i szamlat), o ‘suknie z sierści wielbłądziej (łac. camelus), a później i koziej’.