Słownik etymologiczny języka polskiego/kanapa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kanapa; kanapka (i ‘bułka przekrojona z wędliną ułożoną jak poduszki na kanapie’, ale już w franc. podobnie canapé d’anchois); z franc. canapé z łac. canopium, a to z grec. kōnōpeion, o ‘łożu z zasłoną przeciw komarom’ (kōnōps). Ale kanaparz (w klasztorze ‘piwniczny, szafarz’) z łac. canaparius, ‘piwniczy’, od canapa i canava, ‘sklep winny, piwnica’.
