Słownik etymologiczny języka polskiego/kancelarja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kancelarja, kanclerz, kancelista; kancelować, ‘przekreślać’; z łac. cancellarius od cancelli, ‘kratki sądowe’, a to od carcer, ‘ogrodzenie, więzienie’; cancellarius był ‘odźwiernym, co przy kratkach stawał’, dalej ‘urzędnikiem’ (podobnie konsystorz był niegdyś tylko ‘przedpokojem lokajów’).
