Słownik etymologiczny języka polskiego/kantor
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kantor, z mylnem a zamiast o: kontor (może pod wpływem kantyny, ‘budy markietanki’, z włos. i franc. cantina, ?); oba znaczą to samo: ‘biuro’, ‘kancelarja’; kantorek, ‘biurko’, kantorowicz; z franc. comptoir, niem. Kontor, ‘miejsce (stolik) wypłaty’, compter, z łac. computus, computare.
