Słownik etymologiczny języka polskiego/karnal
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
karnal, ‘sygnet’, z nazwy minerału karniol; »pies herbem na karnalu ryty«, częściej u Potockiego, »pisze djabeł na trwałym ciał ziemskich karnalu«; ‘krwawnik’, od łac. caro, ‘mięso’.
